ଲାଭଜନକ ତରଭୁଜ ଚାଷ

ତରଭୁଜ ଚାହିଦା

ଉଦୁଉଦିଆ ଖରାର ପ୍ରଚଣ୍ଡ ରୌଦ୍ରତାପ ତଥା ଟାଣ ଖରାରେ ତରଭୁଜ ଖାଇବାକୁ କାହାକୁ ଅବା ଭଲ ନ ଲାଗେ ! ଅର୍ଥାତ୍ ଉଭୟ କ୍ଷୁଧା ଓ ତୃଷା ମେଣ୍ଟାଇବା  ସହିତ ଏହାର ସୁମିଷ୍ଟ ଖାଦ୍ୟ, ପାନୀୟ ତଥା ଉପଯୋଗୀ ପୋଷକତତ୍ତ୍ଵ ଯୋଗୁ ଧନୀଠାରୁ ଗରିବ ଓ ପିଲାଠାରୁ ବୁଢା ସମସ୍ତଙ୍କଠାରେ ଅତ୍ୟନ୍ତ ପ୍ରିୟ ହୋଇପାରିଛି । ଏଥିଯାଇଁ ସମଗ୍ର ଓଡ଼ିଶାରେ ବିଶେଷକରି ବୌଦ୍ଧ, ନବରଙ୍ଗପୁର, ଦେବଗଡ଼, ମାଲକାନଗିରି, ଫୁଲବାଣୀ, କୋରାପୁଟ ଆଦି ଆଭ୍ୟନ୍ତରୀଣ ଜିଲା ଏବଂ କଟକ, ଜଗତସିଂହପୁର, ପୁରୀ, ଯାଜପୁର ଆଦି ଉପକୂଳବର୍ତ୍ତୀ ଜିଲାରେ ବହୁଳ ଭାବେ ଚାଷ କରାଯାଇଥାଏ । କିନ୍ତୁ ବୌଦ୍ଧ ଜିଲାରେ ତରଭୁଜ ଚାଷ ଉଭୟ ଆୟତନ ଓ ଉତ୍ପାଦନ ଦୃଷ୍ଟିରୁ କୌଣସି ଗୁଣରେ କମ୍ ନୁହେଁ । ନଦୀ ଅବବାହିକାର ପାର୍ଶ୍ଵବର୍ତ୍ତୀ ଅଞ୍ଚଳ ଉପଯୋଗ କରି ଖରିଫ ଧାନ ପରେ କୃଷକ ପରିବାରର ସମସ୍ତ ସଦସ୍ୟ ଲାଗିପଡନ୍ତି ଏହି ଚାଷରେ । ସତେଯେପରି ଧାନ ପରେ ପରେ ଏହା ସେମାନଙ୍କର ମୁଖ୍ୟ ଫସଲ । କିନ୍ତୁ ତରଭୁଜ ଚାଷରେ ଅନେକ ସାଧାରଣ ସମସ୍ୟା ଦେଖାଯାଇଥାଏ, ଯାହାକି ଚାଷୀ ଭାଇମାନେ ଏଗୁଡିକୁ ଠିକ ସମୟରେ ଅବଗତ ହୋଇପାରିଲେ ନିଶ୍ଚିତ ରୂପେ ତରଭୁଜ ଫସଲରୁ ବେଶ୍ ଦୁଇ ପଇସା ଲାଭ ମିଳିପାରିବ ।

ଚାଷ ପ୍ରଣାଳୀ

ସାଧାରଣତଃ ତରଭୁଜ ଫସଲରେ ଜଳବାୟୁ, ମୃତ୍ତିକା , ବିହନ, ବିହନ ବିଶୋଧନ, ଖାଦ୍ୟସାର ପରିଚାଳନା, ତୃଣକ ଦମନ, ଗଛ ପତଳା କରିବା ଆବଶ୍ୟକ । ଆବଶ୍ୟକ ସ୍ଥଳେ ହର୍ମୋନ ପ୍ରୟୋଗ ପରାଗ ସଂଗମ, ଅମଳ ଓ ଅମଳ ପରବର୍ତ୍ତୀ ଯତ୍ନ ଆଦି କେତେକ ଦିଗ ଉପରେ ସବିଶେଷ ଧାନ ଦିଆଯାଉଥିଲେ ମଧ୍ୟ କିସମ ଚୟନ, ଜଳବାୟୁ, ଖାଦ୍ୟସାର ପରିଚାଳନା ତଥା ଘାସ  ନିୟନ୍ତ୍ରଣ ଓ ଗଛ ପତଳା କରିବା ହେତୁ ଏହି ଫସଲର ଅମଳ ଓ ମାନ ନିର୍ବାରଣ ହୋଇଥାଏ । ତରଭୁଜ, ଉଷ୍ଣ ଜଳବାୟୁରେ ଭଲ ଭାବେ ହୋଇପାରୁଥିବାରୁ ଫ୍ରେବୃୟାରୀ ମାସ ଏହି ଚାଷ ପାଇଁ ଉପଯୋଗୀ । କାରଣ ତାପମାତ୍ରା ୧୮-୨୧ ସେଲସିୟସରୁ କମ୍ ହେଲେ ଗଜା ହୁଏ ନାହିଁ । ଏଣୁ ୨୫-୩୦ ସେଲସିୟସ ତାପମାତ୍ରାରେ ଫସଲର ଅଙ୍କୁରଣ କ୍ଷମତା ଅଧିକଥିବାରୁ ଏହି ମାସ ଶେଷ ସୁଦ୍ଧା ଶେଷଥର ପାଇଁ ହଳ କରି ମାଟିକୁ ସମତୁଲ କରି ମନ୍ଦାରେ ଲଗାଇବା ଆବଶ୍ୟକ । ପ୍ରାୟତଃ ସମସ୍ତ ପ୍ରକାର ମାଟିରେ ତରଭୁଜ ଚାଷ ହେଉଥିଲେମଧ୍ୟ ବାଲିଆ, ଦୋରସା, ମଟାଳ ମାଟିରେ ଏହି ଚାଷ ଭଲ ଭାବେ ହୋଇଥାଏ ।

ତରଭୁତ ଫସଲରେ ଅନେକ ଗୁଣାତ୍ମକ  କିସମ ରହିଛି । ଯେପରିକି ଧନୁଷ ବ୍ଲକ୍ ଥଣ୍ଡର, ଛାକଲ୍ ମ୍ୟାଜିକ, ରିୟା, ମଧୁ, ମିଲନ, ସୁଗାର ବେବି, ସୁଗାର ବୟ, ମୋହିନୀ, ସୁରୁଚି, ସପନ୍ତ, କ୍ୟାଣ୍ଡି, ଅଗଷ୍ଟ, ଖୁସ୍ବୁ, ମଧୁବାଳା ଇତ୍ୟାଦି ସଙ୍କର କିସମ ହେକ୍ଟର ପ୍ରତି ୫୦୦ ଗ୍ରାମ ଓ ସାଧାରଣ କିସମ ହେକ୍ଟର ୮୦୦ ଗ୍ରାମ ଆବଶ୍ୟକ ହୋଇଥାଏ । କିସମଗୁଡିକ ମଧ୍ୟରୁ ବ୍ଲକ୍ ସିକନ୍ଦର, ଅଗଷ୍ଟା, ଧନୁଷ, ରିୟା, ସୁଗାର ବେବି କିସମଗୁଡିକ ଆଜିକାଲି ବହୁଳ ଭାବେ ପ୍ରଚଳିତ । ଅତଏବ ବିହନ ଗୁଡିକୁ କାର୍ବୋଣ୍ଡାଜିମ୍ କିମ୍ବା କାର୍ବୋକ୍ସିନ (ଭିଟାଭାକୁ ପାୱାର)ରେ ବିଶୋଧନ କରି ପୂର୍ବ ପ୍ରସ୍ତୁତ ମନ୍ଦାରେ ଗୋବର ଖତ ୫ କି. ଗ୍ରା. ହିସାବରେ ଲଗାଇବାକୁ ପଡ଼ିଥାଏ । ଏପରିକି ପଲିଥିନ୍ ମୁଣାରେ ମଞ୍ଜି ପକାଇ ୧୫ ଦିନର ଚାରାକୁ ଲଗାଯାଇପାରିବ । ଏହାଦ୍ଵାରା ଅଧିକ ହୃଷ୍ଟପୁଷ୍ଟ ଗଛ ବାହାରିଥାଏ ଓ ଖୁବଶୀଘ୍ର ଗଛଗୁଡିକ ବଢିଥାନ୍ତି । ସାଧାରଣତଃ ହେକ୍ଟର ପ୍ରତି ୧୦୦ କି.ଗ୍ରା. ଯବକ୍ଷାରଜାନ, ୬୦ କି.ଗ୍ରା, ଫସଫରସ ଓ ୬୦ କି.ଗ୍ରା, ପଟାସ ସାର ଆବଶ୍ୟକ ହୋଇଥାଏ । ଜମି ପ୍ରସ୍ତତି ସମୟରେ ସମସ୍ତେ ଫସଫରସ୍ ଓ ଅଧା ଯବକ୍ଷାରଜାନ ସାର ଏବଂ ଅବଶିଷ୍ଟ ଅଧା ଯବକ୍ଷାରଜାନ ସାର ସହିତ ସମସ୍ତ ପଟାସ ଗଛ ଲଗାଇବାର ୩ ସପ୍ତାହ ପରେ କୋଡାଖୁସା କରି ଘାସ ବାଛି ପ୍ରୟୋଗ କରିବାକୁ ପଡିଥାଏ । ଏପରିକି ଫସଲର ଗୁଣାତ୍ମକ ଉତ୍ପାଦକତା ବୃଦ୍ଧି ପାଇଁ ହେକ୍ଟର ପ୍ରତି ୧୦ କିଗ୍ରା ଅଣୁସାର ଓ ୪ କି. ଗ୍ରା. ବୋରନ୍ ପ୍ରୟୋଗ କରାଯାଇଥାଏ । ନଚେତ୍ ଫୁଲ ଆସିବା ସମୟରେ ଏହି ଅଣୁସାର ଲିଟର ପ୍ରତି ୨ ଗ୍ରାମ୍ ପ୍ରତି ୧୦ ଦିନ ଅନ୍ତରରେ ଦୁଇଥର ପ୍ରୟୋଗ କଲେ ସୁଫଳ ମିଳିଥାଏ ।

ଅନୁରୂପ ଭାବେ ଜଳସେଚନ ଓ ଜଳ ପରିଚାଳନା

ତରଭୁଜ ଫସଲରେ ଅନୁରୂପ ଭାବେ ଜଳସେଚନ ଓ ଜଳ ପରିଚାଳନା ଜରୁରୀ । ମାଟିର ଉପଯୁକ୍ତ ଆର୍ଦ୍ରତା ସହିତ ମାଟି ଯେପରି ଶୁଖି ଫାଟି ନ ଯାଏ, ସେଥିପ୍ରତି ବିଶେଷ ଧାନ ଦେବାକୁ ପଡିଥାଏ । ଏଣୁ ଫୁଲ କଷି ଆସିବା ଓ ଫଳ ବଢିବା ସମୟରେ ତଥା ପରିପକ୍ଵ (ଅମଳ) ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ନିୟମିତ ପ୍ରତି ସପ୍ତାହରେ ଅନ୍ତତଃ ଥରେ ଜଳସେଚନ ଜରୁରୀ । ତରଭୁଜ ଫସଲରେ ଫଳମାଛି ଓ କାଣ୍ଡବିନ୍ଧା, ଫଳବିନ୍ଧା ପୋକର ସଫଳ ଦମନ ପାଇଁ ଡାଇମେଥୋଏଟ୍ ଓ ସାଇଗ୍ରମେଥିନ୍ ଲିଟର ପ୍ରତି ୨ ମିଲି ହିସାବରେ ପ୍ରୟୋଗ କରିବା ଉଚିତ । ସେହିପରି ପାଉଁଶିଆ ରୋଗ ପାଇଁ ଦ୍ରବୀଭୂତ ସଲଫର ଲିଟର ପ୍ରତି ୫ ଗ୍ରାମ ଓ କଳିକା ଭୂତାଣୁ ଏବଂ ଝାଉଁଳା ରୋଗ ଦମନ ପାଇଁ ଥାୟୋମେଥାସ୍କୋଜାମ୍, ୪ ଲିଟର ପାଣିରେ ୧ ଗ୍ରାମ ପ୍ରୟୋଗ ଜରୁରୀ ।

ଚାଷରୁ ଲାଭ

କିସମ ଅନୁସାରେ ପ୍ରାୟତଃ ୯୦-୧୧୦ ଦିନ ମଧ୍ୟରେ ତରଭୁଜ ଫସଲ ପରିପକ୍ଵ ଅବସ୍ଥାକୁ ଆସିଥାଏ । ଗଛଗୁଡ଼ିକ ସ୍ଵାଭାବିକ ଶୁଖିଗଲେ ଅମଳ ଓ ବର୍ଗୀକରଣ କରି ବିକ୍ରୟ କରାଯାଏ । ୧ ହେକ୍ଟର ଜମିରେ ପ୍ରାୟ ୪୦-୪୫ ହଜାର ଖର୍ଚ୍ଚ ହେଉଥିବା ବେଳେ ଅମଳ ବାବଦକୁ ୧ ଲକ୍ଷ ୪୦ ହଜାର ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଅର୍ଥାତ୍ ଲାଭ ୧ ଲକ୍ଷ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ହୋଇଥାଏ । ଏଣୁ ଧାନ ପରେ ଜମି ଖାଲି ପଡୁଥିବାରୁ ଏହି ଚାଷ ପ୍ରତି ଗୁରୁତ୍ଵ ଦେଲେ ଚାଷରୁ ବେଶ୍ ଦୁଇ ପଇସା ଲାଭ ମିଳିବା ସହିତ ଏହି ଚାଷକୁ ବ୍ୟବସାୟିକ ରୂପ ଦେଇ ଆତ୍ମନିର୍ଭରଶୀଳତା ଆଣିହେବ ଏଥିରେ, ଦ୍ଵିମତ ନାହିଁ ।

ଆଧାର - ଅଶୋକ ବରଣ ଦାସ, ମୋ – ୭୨୦୫୬୦୯୧୯୫, କୃଷି ସମ୍ପ୍ରସାରଣ ବୈଜ୍ଞାନିକ ତଥା ସ୍ଵୀକୃତିପ୍ରାପ୍ତ ବିଶେଷଜ୍ଞ, କୃଷି ବିଜ୍ଞାନ କେନ୍ଦ୍ର, ପଲଝର, ବୌଦ୍ଧ