ଗୋପାଳନ ପାଇଁ ଜାତିଆ ଗାଈ
ଗୋପାଳନ ପାଇଁ ଜାତିଆ ଗାଈ
ଆଜିକାଲି ଦୁଧିଆଳୀ ଗାଈ ରଖିବା ପାଇଁ ଗାଁ ମାନଙ୍କରେ ବହୁତ ଆଗ୍ରହ ସୃଷ୍ଟି ହେଉଅଛି । ବିଶେଷ କରି ଗରିବ ଲୋକମାନଙ୍କର ଆର୍ଥିକ ଅବସ୍ଥା ସୁଧାରିବା ପାଇଁ ଗୋପାଳନ କରିବା ନିମିର ସରକାରୀ ସଂସ୍ଥାରୁ ଋଣ ବି ମିଳୁଅଛି । ଅନେକ ଚାଷାଭାଇ ଜର୍ସି ପ୍ରଭୁତି ଦୁଧିଆଳୀ ଗାଈ ରଖି ଲାଭବାନ ହେଉଥିବାର ମଧ୍ୟ କୁହାଯାଉଛି । ତେବେ ଏକଥା ନିଶ୍ଚିତ ଯେ ଗୋପାଳନରୁ ଲାଭବାନ ହେବାକୁ ହେଲେ ଅଧିକ ଦୁଧ ଦେଉଥିବା ଗାଈ ରଖିବା ଆବଶ୍ୟକ ।
ଆଗେ ଆମ ଦେଶରେ ରେଡ଼ସିନ୍ଧି ଓ ହରିଆନା ଜାତିର ଗାଈ ରଖିବା ପାଇଁ ପରାମର୍ଶ ଦିଆଯାଉଥିଲା । କାରଣ ଏମାନେ ଦିନକୁ ହାରାହାରି ୫ ରୁ ୬ ଲିଟର ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ କ୍ଷୀର ଦେଉଥଲେ । କିନ୍ତୁ ବିଦେଶରୁ ଜର୍ସି, ହୋଲଷ୍ଟିନ୍, ବ୍ରାଉନ୍ସ୍ଵିସ୍ ପ୍ରଭୃତି ଅଧିକ ଦୁଧ ଦେଉଥିବା ଗାଈ ଆସିବା ଫଳରେ ଲୋକମାନେ ଏହିସବୁ ଗାଈ ରଖିବା ପାଇଁ ଆଗ୍ରହ ପ୍ରକାଶ କରୁଛନ୍ତି ।
ଏହା ବ୍ୟତୀତ ଭାରତରେ ମିଳୁଥିବା ଦେଶୀ ଗୋରୁମାନଙ୍କର ଦୁଗ୍ଧ ଉତ୍ପାଦନ ବୃଦ୍ଧି କରିବା ଦିଗରେ ସଙ୍କରୀକରଣ ଏକ ଫଳପ୍ରଦ ପଦକ୍ଷେପ । ସଙ୍କରୀକରଣ ପାଇଁ ବିଭିନ୍ନ ବିଦେଶୀ ଗୋ ଜାତିର ଷଣ୍ଢ ଦ୍ଵାରା ଦେଶୀ ଗାଈମାନଙ୍କର ପ୍ରଜନନ କରାଯାଇ ସଙ୍କର ଜାତୀୟ ଗାଈ ଉତ୍ପାଦନ କରାଯାଉଅଛି । ଜର୍ସି, ହୋଲଷ୍ଟିନ୍ ପ୍ରଭୃତି ବିଦେଶୀ ଜାତି ଷଣ୍ଢ ମାନଙ୍କୁ ଏହି ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟରେ ବ୍ୟବହାର କରାଯାଇଥାଏ । ସଙ୍କରୀକରଣ ଦ୍ଵାରା ଗାଈର ଉତ୍ପାଦନ କ୍ଷମତା ବୃଦ୍ଧି ହେବା ସହିତ ଏହାଠାରେ ମୂଳ ଦେଶୀ ଗୋଜାତି ଠାରେ ଥିବା ରୋଗ ପ୍ରତିଷେଧକ ଶକ୍ତି ଏବଂ ଗ୍ରୀଷ୍ମମଣ୍ଡଳୀୟ ଉଷ୍ଣ ଓ ଆର୍ଦ୍ର ଜଳବାୟୁକୁ ସହ୍ୟ କରିବାର ଶକ୍ତି ମଧ୍ୟ ଅତୁଟ ରହିଥାଏ । ଏଣୁ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ବିଦେଶୀ ଗାଈ ପାଳନ ଅପେକ୍ଷା ସଙ୍କର ଜାତୀୟ ଗାଈ ପାଳନ ଆମ ଜଳବାୟୁ ପାଇଁ ବିଶେଷ ଉପଯୋଗୀ ।
ସଙ୍କରୀକରଣ ପାଇଁ ବ୍ୟବହାର କରାଯାଉଥିବା ମୁଖ୍ୟ ବିଦେଶୀ ଗୋଜାତି ମାନଙ୍କର ବର୍ଣ୍ଣନା ନିମ୍ନରେ କରାଯାଇଛି ।
ଜର୍ସି
ଜର୍ସିଗାଈ ଇଂଲଣ୍ଡ ନିକଟରେ ଅବା ଜର୍ସିଦ୍ଵୀପରେ ପ୍ରଥମେ ରହିଅବାର ଜଣାଯାଏ । କିନ୍ତୁ ଆଜିକାଲି ପୃଥିବୀର ପ୍ରାୟ ସବୁ ଦେଶରେ ଏହି ଗାଈ ଦୁଧ ଉତ୍ପାଦନ ପାଇଁ ପାଳନ କରାଯାଉଅଛି । ଏମାନେ ଅନ୍ୟ ବିଦେଶୀ ଗାଈମାନଙ୍କଠାରୁ ଆକାରରେ ଛୋଟ । ଗୋଟିଏ ବଡ଼ ଗାଈର ଓଜନ ପ୍ରାୟ ୪୦୦ ରୁ ୪୫୦ କିଲୋଗ୍ରାମ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ହୋଇଥାଏ । ଅନ୍ୟ ବିଦେଶୀ ଗୋଜାତି ଭଳି ଏହାର ମଧ୍ୟ ଚୂଳ ନଥାଏ । ଏହାର ଶରୀର ତୁଳନାରେ ପେଟ ବଡ଼ । ତେଣୁ ଏହା ଅଧିକ ଖାଦ୍ୟ ଖାଇପାରେ । ଜର୍ସିଗାଈ ସାଧାରଣତଃ କସରା, ଇଷତ୍ ଧୁସର ମିଶ୍ରିତ ପିଙ୍ଗଳ ବା କଳା ରଙ୍ଗର ହୋଇଥାନ୍ତି । କେତେକ ଗାଈଙ୍କର ଦେହରେ ଧଳା ବା କଳା ରଙ୍ଗର ସୃଜ ଛଉ ରହିଥାଏ । ଏମାନଙ୍କର ନାକ ଓ ଜିଭର ରଙ୍ଗ କଳା । ଥୋମଣି ଓ ଆଖି ଚାରିପଟେ ପ୍ରାୟ ଲୋମ ନଥାଏ । ଏହି ଜର୍ସି ଜାତୀୟ ଛଡ଼ା ୧୪ ରୁ ୧୮ ମାସ ଭିତରେ ଗରମ ହୁଅନ୍ତି ଓ ୨ ବର୍ଷ ବେଳକୁ ପ୍ରଥମ ଥର ଜନ୍ମ କରିଥାନ୍ତି । ଏମାନେ ଦିନକୁ ହାରାହାରି ୧୦ ରୁ ୧୫ ଲିଟର ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ କ୍ଷୀର ଦେଇଥାନ୍ତି ଓ ଏହି କ୍ଷୀରରେ ପ୍ରାୟ ଶତକଡ଼ା ୫ ଦଶମିକ ୩ ଭାଗ ଘିଅ ଅଂଶ ଥାଏ । ଗୋଟିଏ ଭଲ ଜର୍ସିଗାଈ ଥରେ ଜନ୍ମ କଲେ ପ୍ରାୟ ୧୦ ମାସ ଠାରୁ ବର୍ଷକ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ କ୍ଷୀର ଦେଇଥାଏ । ଏକ ହିସାବରୁ ଜଣାଯାଇଅଛି ଯେ ଗୋଟିଏ ଜର୍ସିଗାଈ ବର୍ଷକ ଭିତରେ ପ୍ରାୟ ୪୦୦୦ ଲିଟର ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ କ୍ଷୀର ଦେଇଥାଏ ।
ଏକ ଜାତୀୟ ଗାଈ ଆମ ଦେଶର ଜଳବାୟୁରେ ବେଶ୍ ଭଲଭାବରେ ଉଧେଇ ପାରୁଅଛନ୍ତି । ପୁନଶ୍ଚ ଆମ ଦେଶିଗାଈ ସହିତ ଢସି ଷଣ୍ଢର ସଙ୍ଗମ ଫଳରେ ଯେଉଁ ସଙ୍କର ଜାତୀୟ ଜର୍ସିଗାଈ ସୃଷ୍ଟି ହେଉଛନ୍ତି ସେମାନେ ମଧ୍ୟ ଦେଢ଼ ବର୍ଷରୁ ୨ ବର୍ଷ ଭିତରେ ଗରମ ଅବସ୍ଥାକୁ ଆସି ଅଢ଼େଇ ବର୍ଷ ବେଳକୁ ନୁଆ ଜନ୍ମ କରିଥାନ୍ତି । ବାଛୁରୀ ସମୟରୁ ଯଦି ଏହି ସଙ୍କର ଜାତୀୟ ଗାଈମାନଙ୍କୁ ଭଲ ଭାବରେ ପାଳନ କରାଯାଏ ତେବେ ସେମାନେ ଦିନକୁ ୧୦ ରୁ ୧୨ ଲିଟର କ୍ଷୀର ମଧ୍ୟ ଦେଇପାରିବେ । ଏହି କାରଣରୁ ଆମ ରାଜ୍ୟରେ ବିଶୁଦ୍ଧ ଜର୍ସିଗାଈ ଅପେକ୍ଷା ସଙ୍କର ଜର୍ସିଗାରେ ରଖିବା ବେଶ୍ ଲୋକପ୍ରିୟ ହୋଇପାରିଛି ।
ହୋଇଷ୍ଟିନ୍ ଫ୍ରିଜିଆନ୍
ୟୁରୋପର ହଲାଣ୍ଡ ଓ ଫ୍ରିଜଲାଣ୍ଡ ଅଞ୍ଚଳ ଏହି ଜାତୀୟ ଗୋରୁଙ୍କ ଉତ୍ପରିସ୍ଥଳ ହୋଇଥିବାରୁ ସେହି ଦୁଇଟି ଦେଶର ନାମ ଅନୁସାରେ ଏହି ଗାଈମାନଙ୍କୁ ହୋଲଷ୍ଟିନ୍ - ଫ୍ରିଜିଆନ କୁହାଯାଏ । ଆଜିକାଲି ଏହି ଜାତୀୟ ଗାଈ ଆମେରିକା, କାନାଡ଼ା, ନିଉଜିଲାଣ୍ଡ୍ ପ୍ରଭୃତି ଦେଶରେ ବହୁ ସଂଖ୍ୟାରେ ପାଳନ କରାଯାଉଅଛି । ଏମାନେ ଆକାରରେ ବଡ଼ ଏବଂ ଏମାନଙ୍କର ଅଧିକ ଦୁଧ ଦେବାର ଶକ୍ତି ରହିଅଛି । ଗୋଟିଏ ବଡ଼ ଗାଈର ଓଜନ ପ୍ରାୟ ୭୦୦ ରୁ ୯୦୦ କିଲୋଗ୍ରାମ୍ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ହୋଇଥାଏ । ଏମାନଙ୍କର ରଙ୍ଗ କଳା ଓ ଦେହରେ ଧଳାରଙ୍ଗର ବଡ଼ ବଡ଼ ଛାପ ଥାଏ । ଏହି ଜାତୀୟ ଛଡ଼ା ଦୁଇରୁ ଅଢ଼େଇ ବର୍ଷ ଭିତରେ ଜନ୍ମ କରିଥାନ୍ତି । ହାରାହାରି ଏମାନେ ବର୍ଷକୁ ୬୦୦୦ ଲିଟର ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଦୁଧ ଦେଇଥାନ୍ତି । ଅନେକ ହୋଲଷ୍ଟିନ୍ ଗାଈ ବର୍ଷକୁ ୧୨୦୦୦ ଲିଟର ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ କ୍ଷୀର ଦେବାର ମଧ୍ୟ ଦେଖାଯାଇଅଛି । ଆଜି ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଅନ୍ୟ କୌଣସି ଜାତିର ଗାଈ ଦୁଗ୍ଧ ଉତ୍ପାଦନରେ ହୋଲଷ୍ଟିନ୍କୁ ଟପିଯାଇ ପାରିନାହାନ୍ତି । ତେଣୁ ଏମାନଙ୍କୁ ଆଧୁନିକ ଯୁଗର କାମଧେନୁ କହିଲେ ଅତ୍ୟକ୍ତି ହେବ ନାହିଁ ।
ଆମ ଦେଶରେ ଶଙ୍କର ଜର୍ସି ପରି ଶଙ୍କର ହୋଲଷ୍ଟିନ୍ ଗାଈ ମଧ୍ୟ ଲୋକପ୍ରିୟ ହୋଇ ପାରିଅଛି । ଏମାନେ ଅଧିକ କ୍ଷୀର ଦିଅନ୍ତି, କିନ୍ତୁ ଖରା ସହି ପାରନ୍ତି ନାହିଁ । ତେବେ ଜର୍ସି ଓ ହୋଲଷ୍ଟିନ୍ ଜାତୀୟ ଗାଈମାନଙ୍କୁ ପ୍ରଚୁର ପରିମାଣରେ ଘାସ ଖାଇବାକୁ ଦେଲେ ସେମାନଙ୍କର ସ୍ଵାସ୍ଥ୍ୟ ଭଲ ରହେ ଓ ସେମାନେ ଅଧିକ କ୍ଷୀର ଦେବାକୁ ସକ୍ଷମ ହୋଇଥାନ୍ତି । ତେଣୁ ଆମ ରାଜ୍ୟରେ ଯେଉଁମାନେ ବ୍ୟବସାୟ ଦୃଷ୍ଟିରୁ ଗୋପାଳନ କରିବାକୁ ଚାହାନ୍ତି ସେମାନେ ସଙ୍କର ଜାତୀୟ ଜର୍ସି ଓ ହୋଲଷ୍ଟିନ୍ ଗାଈ ରଖିବା ଉଚିତ୍ ।
ବ୍ରାଉନ ସ୍ଵିସ୍ ଓ ଗର୍ଣ୍ଣସୀ
ବ୍ରାଉନ ସ୍ଵିସ୍
ଆଜିକାଲି ବ୍ରାଉନ ସ୍ଵିସ୍ ଜାତୀୟ ଗାଈ ମଧ୍ୟ ଆମ ଦେଶରେ ଦୁଗ୍ଧ ଉତ୍ପାଦନ ପାଇଁ ରଖାଯାଉଅଛି । ଏହି ଜାତୀୟ ଗୋରୁ ମାନଙ୍କର ଉତ୍ପରି ସ୍ଥଳ, ସିଜରଲାଣ୍ଡର ପାର୍ବତ୍ୟାଞ୍ଚଳ ବୋଲି କୁହାଯାଏ ।
ଏମାନଙ୍କର ରଙ୍ଗ କସରା ବା କଳା ହୋଇଥାଏ ।ବ୍ରାଉନସ୍ଵିସ୍ ଗାଈମାନେ ବର୍ଷକୁ ପ୍ରାୟ ୬୦୦୦ ରୁ ୮୦୦୦ ଲିଟର ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଦୁଗ୍ଧ ଦେଇଥାନ୍ତି ।
ତେବେ ଏହି ଜାତିର ଷଣ୍ଢ ଓ ଆମ ଦେଶୀ ଗାଈଙ୍କ ଠାରୁ ଜନ୍ମିଥିବା ସଙ୍କର ବ୍ରାଉନସ୍ଵିସ୍ ଗାଈମାନେ ମଧ୍ୟ ଦିନକୁ ୧୦ ରୁ ୧୫ ଲିଟର ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ କ୍ଷୀର ଦେଇଥାନ୍ତି ।
ଗର୍ଣ୍ଣସୀ
ୟୁରୋପର ଫ୍ରାନ୍ସ ନିକଟରେ ଅବା ଗର୍ଣ୍ଣସା ଦ୍ଵାପ ଅଞ୍ଚଳରେ ପ୍ରଥମେ ଏହି ଜାତିର ଗୋରୁ ରହିଥିବା ଦେଖାଯାଏ । ଏମାନଙ୍କର ରଙ୍ଗ କସରା ଓ ମୁହଁ, ଗୋଡ଼, ପିଠିରେ ଧଳା ଛଉ ଦେଖାଯାଏ । ଏହି ଗର୍ଷସୀ ଜାତୀୟ ଗାଈର ଦୁଧ ସାମାନ୍ୟ ହଳଦିଆ ଦେଖାଯାଏ । ଏମାନେ ବର୍ଷକୁ ପ୍ରାୟ ୪୦୦୦ ରୁ ୫୦୦୦ ଲିଟର ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଦୁଧ ଦେଇଥାନ୍ତି । ଏମାନଙ୍କ ଦୁଧରେ ଘିଅ ଅଂଶ ଶତକଡ଼ା ୫ ଭାଗ ଥାଏ ।
ସଙ୍କର ଜର୍ସିଗାଈ ପରି ସଙ୍କର ଗର୍ଣ୍ଣସା ଗାଈମାନେ ମଧ୍ୟ ଆମ ଦେଶରେ ବେଶ୍ ଅଧିକ କ୍ଷୀର ଦେଇ ପାରୁଅଛନ୍ତି ।
ରେଡ଼ ଡେନ୍
ଡେନମାର୍କ ଦେଶ ଏହି ଜାତିର ଗୋରୁଙ୍କ ଉତ୍ପରିସ୍ଥଳ । ଏମାନଙ୍କ ଶରୀର ଗହୀରିଆ, ପଞ୍ଜରା ହାଡ଼ ସଙ୍କୁଚିତ, ସିଧା ପିଠି, ପଛ ଅଣ୍ଟାଠାରୁ ଲାଞ୍ଜ ମୂଳ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଲମ୍ବା ଅଧିକ । ମୁହଁ ମଧମ ଲମ୍ବ, ଶରୀର ରଙ୍ଗ ଗାଢ଼ ଲାଲ୍ ବା ବାଦାମୀ, ଥୋମଣୀ ଧୂଷର । ଗାଈଙ୍କ ଓଜନ ପ୍ରାୟ ୫୦୦ କି.ଗ୍ରା. । ଏମାନେ ମଧ୍ୟ ବର୍ଷକୁ ୪୦୦୦ ରୁ ୫୦୦୦ ଲିଟର ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ କ୍ଷୀର ଦେଇଥାନ୍ତି ।
ଉପରୋକ୍ତ ବିଦେଶୀ ଗୋଜାତିଙ୍କ ବ୍ୟତୀତ ଆମ ଦେଶରେ ଥିବା ମୁଖ୍ୟ ଗୋଜାତି ଗୁଡ଼ିକ ମଧ୍ୟରୁ ରେଡ଼୍ ସିନ୍ଧି ଓ ହରିଆନା ଜାତିର ଗାଈ ମଧ୍ୟ ଆମ ରାଜ୍ୟରେ ଗୋପାଳକ ମାନଙ୍କ ଦ୍ଵାରା ବିଶେଷ ଆଦୃତ ହୋଇପାରିଛି ଓ ଏମାନଙ୍କର ଚାହିଦା ଏବେ ମଧ୍ୟ ପରିଲକ୍ଷିତ ହୁଏ ।
ରେଡ୍ ସିନ୍ଧି ଓ ହରିଆନା
ରେଡ୍ ସିନ୍ଧି
ରେଡସିଦ୍ଧି ଜାତୀୟ ଗାଈର ଆକାର ମଧ୍ୟମ ଧରଣର ଓ ରଙ୍ଗ ଗାଢ଼ ଲାଲ । ବେଳେବେଳେ ରଙ୍ଗ ମଧ୍ୟ କସରା ବା ବାଦାମୀ ହୋଇଥାଏ । ଏହାର ପିଠିରେ ଚୂଳ ଥାଏ ଓ ବେକରେ କମଳ ରହିଥାଏ ।
ଏମାନଙ୍କର ଚମ ଜିଲା ଅବାରୁ ଏମାନେ ଉତ୍ତାପ ସହିପାରନ୍ତି ।
ସିଦ୍ଧି ଗାଈର ପହ୍ନା ବଡ଼ ଓ ହାରାହାରି ଏମାନେ ୩୨୦ କିଲୋଗ୍ରାମ୍ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଓଜନ ହୋଇଥାନ୍ତି ।
ସିନ୍ଧିଗାଈ ଥରେ ଜନ୍ମ କଲେ ପ୍ରାୟ ୧୦ ମାସ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ କ୍ଷୀର ଦେଇଥାଏ । ହାରାହାରି ଦିନକୁ ପ୍ରାୟ ୫ ରୁ ୬ ଲିଟର ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଦୁଧ ଦେଇଥାନ୍ତି ।
ଏହି ଜାତିର ଗାଈ ବେଶ୍ ଧୀରସ୍ଥିର ଓ ଭାରତର ଯେ କୌଣସି ଆଞ୍ଚଳରେ ମଧ୍ୟ ଏମାନେ ରହିପାରନ୍ତି । ଏମାନଙ୍କର ଅଣ୍ଡିରା ବାଛୁରୀ ବଳଦ ଭାବରେ ଚାଷ ଓ ଶଗଡ଼ ଟଣା କାମ କରିଥାନ୍ତି ।
ହରିଆନା
ହରିଆନା ଜାତୀୟ ଗାଈ ଉତ୍ତର ଭାରତର ହରିଆଣା, ହିସାର ଓ ଦିଲ୍ଲା ଅଞ୍ଚଳରେ ଦେଖା ଯାଆନ୍ତି ।
ଏମାନଙ୍କର ରଙ୍ଗ ଧଳା । ଏମାନେ ଡେଙ୍ଗା ଓ ଦେଖିବାକୁ ବେଶ୍ ସୁନ୍ଦର।
ଏମାନଙ୍କର ଚମଡ଼ା ବେଶ୍ ଚିକ୍କଣ ଓ ପତଳା । ଗାଈମାନଙ୍କର ଓଜନ ହାରାହାରି ୩୫୦ କିଲୋ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ହୋଇଥାଏ ।
ଏମାନେ ଥରେ ଜନ୍ମ କଲେ ପ୍ରାୟ ୧୦ ମାସ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ କ୍ଷୀର ଦେଇଥାନ୍ତି ।
ଦୈନିକ ହାରାହାରି ୪ ଲିଟର ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ କ୍ଷୀର ଦେଇଥାନ୍ତି ।
କିନ୍ତୁ ହରିଆନା ଜାତିର ବଳଦ ଗୁଡ଼ିକ ଖୁବ୍ କାର୍ଯ୍ୟଦକ୍ଷ ଓ ଏମାନଙ୍କର ଚାହିଦା ଚାଷ ଓ ଶଗଡ଼ ଟଣା କାମରେ ଖୁବ୍ ବେଶି ।
ଦୁଧିଆଳୀ ମଇଁଷି
ଆମ ଦେଶର କେତେକ ଚାଷୀ ଦୁଧିଆଳୀ ମଇଁଷି ରଖିବାକୁ ମଧ୍ୟ ଆଗ୍ରହ ପ୍ରକାଶ କରିଥାନ୍ତି । ପୃଥିବୀରେ ଚୀନ୍, ଥାଇଲାଣ୍ଡ, ପାକିସ୍ଥାନ, ଫିଲିପାଇନ୍ସ ପ୍ରଭୃତି ଦେଶରେ ମଇଁଷି ପାଳନ କରାଯାଉ ଥିଲେ ମଧ୍ୟ ଭାରତ ବର୍ଷରେ ଭଲ ଜାତିଆ ମଇଁଷି ଅବାର ଦେଖାଯାଏ । ଆମ ଦେଶରେ ଦେଖାଯାଉଥିବା ମଇଁଷିମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ମୁବ୍ହା, ଜାଫ୍ରାବାଦୀ, ସୁରି, ନୀଲିରଭି, ନାଗପୁରୀ ଓ ପାରଳାଖେମୁଣ୍ଡି ଜାତୀୟ ମଇଁଷି ଅନ୍ତର୍ଭୁକ୍ତ । ଦୁଧ ଉତ୍ପାଦନ ପାଇଁ ଓଡ଼ିଶାରେ ମରହା ଓ ପାରଳାଖେମୁଣ୍ଡି ଜାତୀୟ ମଇଁଷି ରଖିବା ପାଇଁ ଆମର ବିଶେଷଜ୍ଞ ମାନେ ପରାମର୍ଶ ଦେଇଥାନ୍ତି ।
ମରହା
ମରହା ଜାତୀୟ ମଇଁଷି ଉତ୍ତର ଭାରତରେ ଅଧିକ ପରିମାଣରେ ପାଳନ କରାଯାଇଥାଏ । ଏମାନଙ୍କର ରଙ୍ଗ ଗାଢ଼ କଳା, ଆକାର ବଡ଼, ମୁଣ୍ଡ ଛୋଟ, ଲାଞ୍ଜର ଅଗ ଓ ଗୋଡ଼ର ଶେଷ ଭାଗରେ ଛୋଟ ଛୋଟ ଧଳା ଚିହ୍ନ ଦେଖାଯାଏ । ଏମାନଙ୍କର ଚମଡ଼ା ନରମ ଓ ଦେହରେ ଖୁବ୍ କମ୍ ଲୋମ ଥାଏ । ମୁଗ୍ହା ମଇଁଷି ଦୁଧରେ ଶତକଡ଼ା ୭ ରୁ ୮ ଭାଗ ଫଖ୍ୟାଟ୍ ବା ଘିଅ ଅଂଶ ଥାଏ । ଏମାନେ ବର୍ଷକୁ ପ୍ରାୟ ୩୦ ୦ ଦିନ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ କ୍ଷୀର ଦେଇଥାଆନ୍ତି । ଏମାନଙ୍କର ଦୈନିକ ହାରାହାରି କ୍ଷୀର ଉତ୍ପାଦନ ଶକ୍ତି ୬ ରୁ ୭ ଲିଟର । କେତେକ ମରହା ମଇଁଷି ଦିନକୁ ୨୦ ଲିଟରରୁ ମଧ୍ୟ ଅଧିକ କ୍ଷୀର ଦେବାର ଦେଖା ଯାଇଅଛି ।
ପାରଳାଖେମୁଣ୍ଡୀ ଜାତୀୟ ମଇଁଷି
ଗଜପତି ଜିଲ୍ଲାର ପାରଳାଖେମୁଣ୍ଡି ଅଞ୍ଚଳର ମଇଁଷିମାନଙ୍କୁ ପାରଳାଖେମୁଣ୍ଡି ଜାତୀୟ ବୋଲି କୁହାଯାଏ । ଏମାନଙ୍କର ହାରାହାରି ଓଜନ ପ୍ରାୟ ୩୦୦ କିଲୋଗ୍ରାମ୍ । ଏହି ଜାତୀୟ ଅଣ୍ଡିରା ମଇଁଷିମାନେ ଚାଷକାମ କରିବାରେ ନିୟୋଜିତ ହୋଇଥାନ୍ତି । ମାଈ ମଇଁଷି ଦିନକୁ ହାରାହାରି ୩ ରୁ ୪ ଲିଟର କ୍ଷୀର ଦେଇଥାଏ । ଏମାନଙ୍କ ରଙ୍ଗ ଧୂସର । ପେଟ ତଳ, ପହ୍ନା ଓ ଚିର ସାମାନ୍ୟ ଲାଲ୍ ଦେଖାଯାଏ ।
ଏହିସବୁ ଜାତୀୟ ଗୋ-ମଇଁଷି ବ୍ୟତୀତ ଭାରତର ବିଭିନ୍ନ ଅଞ୍ଚଳରେ ଅନେକ ଜାତିର ଗୋ-ମଇଁଷି ଦେଖାଯାଆନ୍ତି । ଗୁଜୁରାଟର କାଥିଆୱାଡ଼ ଅଞ୍ଚଳରେ ଗୀର୍, ହାଇଦ୍ରାବାଦ ପାଖାପାଖି ଅଞ୍ଚଳରେ ଡିଓନି, ଆନ୍ଧ୍ରପ୍ରଦେଶର ଓଙ୍ଗଲ ଓ ଗୁଣ୍ଡୁର ଅଞ୍ଚଳରେ ଓଙ୍ଗଲ ଏବଂ ଗୁଜୁରାଟର କରୁ ଅଞ୍ଚଳ ଓ ରାଜସ୍ଥାନରେ ଆରପାରକତ୍ ଏବଂ କାଙ୍କରେଡ୍ ପ୍ରଭୃତି ଉନ୍ନତ କିସମର ଗାଈ ଦେଖାଯାଆନ୍ତି । ସେହିପରି ଅମୃତ ମହଲା, ମାଲ୍ଭି, ବାବୁରା, ହାଲିକାର୍, ପନଦ୍ୱାର, ଖିଲାରି ପ୍ରଭୁତି କେତେକ ଜାତିର ବଳଦ ମାନେ ଚାଷ ଓ ଗାଡ଼ିଟଣା କାମପାଇଁ ଉପଯୁକ୍ତ ହୋଇଥାନ୍ତି । କିନ୍ତୁ ଏହି ଜାତିର ଗାଈମାନେ ଦୁଧିଆଳୀ ହୋଇ ନଥିବାରୁ ସେମାନଙ୍କୁ ଦୁଗ୍ଧ ଉତ୍ପାଦନ ପାଇଁ ପ୍ରାୟ ରଖାଯାଇନଥାଏ।
ଦୁଧିଆଳୀ ଗାଈ ବାଛିବେ କିପରି
ଗାଈଟିଏ କିଣିବା ପୂର୍ବରୁ ତାହାର ଦୁଗ୍ଧ ଦେବା ଶକ୍ତି ବିଷୟରେ ଜାଣିବା ଦରକାର । ସାଧାରଣତଃ ବୈଜ୍ଞାନିକ ପ୍ରଣାଳୀରେ ଗାଈ ଚିହ୍ନିବାକୁ ହେଲେ ଗାଈର ମାଆ ଓ ବାପାମାନଙ୍କ ବିଷୟରେ ମଧ୍ୟ ଜାଣିବା ଦରକାର । ଏଥିପାଇଁ ପ୍ରତି ଗାଈ ବିଷୟରେ ତାହାର ଦୁଗ୍ଧ ଦେବା ଶକ୍ତି, ଥରେ ଜନ୍ମ କଲାପରେ ଦୁଧ ଦେଉଥିବାର ଦିନ ସଂଖ୍ୟା, ଗାଈର ସ୍ଵଭାବ ବିଷୟରେ ଲିଖିତ ବିବରଣୀ ଦେଖିବା ଉଚିତ୍ । ତେବେ ଆମ ଦେଶରେ ଏପରି ଲିଖିତ ବିବରଣୀ ମିଳିବା ସହଜ ନୁହେଁ । ସେଥପାଇଁ ତାହାର ଆକାର ଓ ଶରୀରର ବିଭିନ୍ନ ଅଂଶକୁ ଦେଖି ଗାଈ କିଣିବା ଉଚିତ୍ ।
- ଦାନ୍ତ ପରୀକ୍ଷା କରି ବୟସ ଜାଣିବା ଉପାୟ
- ଦୁଧିଆଳୀ ଗାଈର ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ଗୁଣ
ସାଧାରଣତଃ ଆମ ଗାଁଗହଳରେ ଦାନ୍ତ ପରୀକ୍ଷା କରି ଗାଈର ବୟସ ଓ ତାହା କେତେ ଥର ଜନ୍ମ କରିଅଛି। ସେ ବିଷୟରେ ଲୋକେ ଜାଣିପାରିଥାନ୍ତି । ବୟସ୍କ ଗାଈମାନଙ୍କର ୩୨ଟି ଦାନ୍ତ ଥାଏ । ସେଥିରୁ ଉପର ଓ ତଳ ପାଟିର ଡାହାଣ ଓ ବାମ କଡ଼େ ୬ଟି ଲେଖାଏଁ ୨୪ଟି କଳ ଦାନ୍ତ ଥାଏ । ତଳ ପାଟିରେ ୮ଟି ଛାମୁଦାନ୍ତ ଥାଏ ଏବଂ ଉପର ପାଟିରେ ଛାମୁଦାନ୍ତ ନଥାଏ, କେବଳ ମାଢ଼ି ଥାଏ ।
ସଙ୍କର ଜର୍ସିଗାଈ ମାନଙ୍କର ଦେଢ଼ ବର୍ଷରୁ ଦୁଇବର୍ଷ ଭିତରେ ପ୍ରଥମ ଯୋଡ଼ା ହଳ, ଅଢ଼େଇରୁ ୩ ବର୍ଷ ଭିତରେ ଦ୍ଵିତୀୟ ହଳ, ସାଢ଼େ, ତିନି ବର୍ଷରୁ ଚାରିବର୍ଷ ଭିତରେ ତୃତୀୟ ହଳ, ସାଢ଼େ ଚାରି ବର୍ଷରୁ ୫ ବର୍ଷ ଭିତରେ ଚତୁର୍ଥ ହଳ ସ୍ଥାୟୀ ଛାମୁଦାନ୍ତ ଉଠିଥାଏ । ଭଲ ସଙ୍କର ଜର୍ସିଗାଈ ସାଧାରଣତଃ ଅଢ଼େଇରୁ ୩ ବର୍ଷ ଭିତରେ ପ୍ରଥମ ବାଛୁରୀ ଜନ୍ମ କରିଥାଏ । ସାଢ଼େ, ତିନିବର୍ଷରୁ ୪ ବର୍ଷ ଭିତରେ ଦ୍ଵିତୀୟ ଥର ଜନ୍ମ କରିଥାଏ । ତେଣୁ ଯେଉଁ ଗାଈର ୨ ହଳ ଛାମୁଦାନ୍ତ ଉଠିଥିବ ତାହା ଏକ ଫଳି ବା ଥରେ ବାଛୁରୀ ଜନ୍ମ କରିଥିବା ଗାଈ ବୋଲି ଧରାଯିବ । ସେହିପରି ଯେଉଁ ଗାଈର ୩ ହଳ ଛାମୁ ଦାନ୍ତ ଉଠିଥିବ ତାହା ଦୁଇଫଳି ବୋଲି ଜଣାପଡ଼ିବ ।
ଗାଈଟିଏ କିଣିବା ବେଳେ ପ୍ରଥମ ଥର ଜନ୍ମ କରିବାର ମାସେ ଦୁଇମାସ ଭିତରେ କିଣିବା ଉଚିତ । ବାଛୁରୀ ମାନଙ୍କର ଜନ୍ମ ହେଲା ବେଳକୁ ୨ ହଳ ଅସ୍ଥାୟୀ ଛାମୁଦାନ୍ତ ଉଠି ସାରିଥାଏ । ପ୍ରଥମ ସପ୍ତାହରେ ତୃତୀୟ ହଳ ଦାନ୍ତ ଉଠିବାର ଆରମ୍ଭ କରେ ଓ ପ୍ରାୟ ଚତୁର୍ଥ ସପ୍ତାହ ବେଳକୁ ପୁରା ଉଠିଥାଏ । ପଞ୍ଚମ ସପ୍ତାହ ବେଳକୁ ଚତୁର୍ଥ ହଳ ଦାନ୍ତ ଉଠି ଅଷ୍ଟମ ସପ୍ତାହ ବେଳକୁ ପୁରା ଉଠି ଯାଇଥାଏ । ଏଣୁ ବାଛୁରୀର ଅସ୍ଥାୟୀ ଛାମୁ ଦାନ୍ତ ଦେଖି ମଧ୍ୟ ଗାଈ କେତେ ଦିନ ହେଲା ବାଛୁରୀ ଜନ୍ମ କରିଅଛି ଜାଣିବା ସମ୍ଭବ ହୋଇଥାଏ ।
ସାଧାରଣତଃ ଗାଈର ଗଠନ ଓ ସ୍ଵାସ୍ଥ୍ୟ, ଦୁଧଦେବା ଶକ୍ତି, ପଦ୍ମ ଓ ଚିର ଇତ୍ୟାଦିର ଗଠନ ଦେଖି ଗାଈ ଚିହ୍ନା ଯାଇପାରିବ । ଗାଈର ପେଟ ବଡ଼ ଅଲେ ତାହା ଅଧିକ ଖାଦ୍ୟ ଖାଇପାରେ । ପହ୍ନା ବଡ଼ ଓ ଚିରଗୁଡ଼ିକ ସମାନ ଭାବେ ପହ୍ନାରୁ ଓହଳି ଥିଲେ ଅଧିକ କ୍ଷୀର ଦେବା ଲକ୍ଷଣ ବୋଲି ଜଣାଯାଏ । ଗାଈର ମୁହଁ ସୁନ୍ଦର ଏବଂ ଦେହରେ ଚର୍ବି ନଥିବା ଉଚିତ୍ । ଚମଡ଼ା ମାଂସ ସହିତ ଚିପି ନ ହୋଇ ଅଲଗା ରହିଥଲେ ଏବଂ ଚାଲିଲାବେଳେ ଛାତିର ଚମଡ଼ା ପଞ୍ଜରାହାଡ଼ ସହିତ ଘସି ହେଉଥଲେ ତାହା ଦୁଧିଆଳୀ ଗାଈର ଲକ୍ଷଣ ବୋଲି ଜଣାପଡ଼େ । ଗାଈର ଶରୀର ତିନିକୋଣିଆ ହେବା ଦରକାର । ଅର୍ଥାତ ତାର ମୁହଁ ଓ ଦୁଇପାଖର ଶରୀରକୁ ଯୋଗକଲେ ଏକ ତ୍ରିଭୁଜ ସ୍ଵରୂପ ଦେଖାଯିବ । ଦୁଧିଆଳୀ ଗାଈର ପତ୍ସା ଦୁହିଁଲା ପୂର୍ବରୁ ବଡ଼ଥାଏ, କିନ୍ତୁ ଦୁହିଁବା ପରେ ପୁରା ସଙ୍କୁଚିତ ହୋଇଯାଏ । କାରଣ ଦୁଧ ଦୁହିଁ ସାରିବା ପରେ ପୁରା ସଙ୍କୁଚିତ ହୋଇଯାଏ । କାରଣ ଦୁଧ ଦୁହିଁ ସାରିବା ପରେ ମଧ୍ୟ ବିଶେଷ ସଙ୍କୁଚିତ ହୁଏ ନାହିଁ ସେପରି ଗାଈ ଦୁଧିଆଳୀ ହୁଅନ୍ତି ନାହିଁ । ପହ୍ନାର ଆଗକୁ ଦୁଗ୍ଧ ଶିରାଗୁଡ଼ିକ ସ୍ପଷ୍ଟ ଭାବରେ ବଙ୍କା ଟଙ୍କା ହୋଇ ଦେଖାଯିବା ଉଚିତ୍ । ଚିରଗୁଡ଼ିକ ହାତରେ ମୁଣ୍ଡେଇ ଦୁହିଁବା ଭଳି ଉପଯୁକ୍ତ ଲମ୍ବା ଓ ମୋଟା ହେବା ଉଚିତ୍ ।
ଦୁଧିଆଳୀ ଗାଈର ସ୍ଵଭାବ
- ଦୁଧିଆଳୀ ଗାଈର ସ୍ଵଭାବ ଶାନ୍ତଶିଷ୍ଟ ହେବା ଉଚିତ୍ । ଯେଉଁ ଗାଈ ମରାମରି କରେ ବା ହୁରୁଡ଼େ ସେ ଗାଈର ଦୁଷ୍ଣ ଦେବା ଶକ୍ତି କମ୍ ଥିବାର ଦେଖାଯାଏ । ଶାନ୍ତଶିଷ୍ଟ ଗାଈ ଶୀଘ୍ର ପହ୍ନା ଓ ଅଧିକ ସମୟ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଦୁହିଁବାକୁ ଦେଇଥାଏ।
- ସାଧାରଣତଃ ସଙ୍କର ଜାତୀୟ ଜର୍ସିଗାଈ ଏକ ମିନିଟରେ ୯୦ ରୁ ୯୮ ଥର ଖାଦ୍ୟ ଆହରଣ କରନ୍ତି ଓ ୪୦ ରୁ ୪୫ ଥର ଚୋବାଇ ଥାଆନ୍ତି । ଯେଉଁ ଗାଈଙ୍କର ଖାଦ୍ୟ ଆହରଣ କରିବା ଓ ଚୋବାଇବା କ୍ଷମତା ଯେତେ ବେଶୀ। ସେ ଗାଈ, ସେତିକି ଦୁଧିଆଳୀ ହୋଇଥିବାର ଦେଖାଯାଏ ।
- ସାଧାରଣତଃ ଗାଈ କିଣିଲା ବେଳେ ତାହାର କ୍ଷୀରର ପରିମାଣ ଜାଣିବା ଉଚିତ୍ । ଏଥିପାଇଁ ଗାଈକୁ ସକାଳେ ଓ ସନ୍ଧ୍ୟାରେ ଦିନକୁ ଦୁଇଥର ହିସାବରେ ଦୁଇଦିନ ଦୁହିଁବା ଉଚିତ୍ । ପ୍ରଥମ ଥର ଦୁହାଁଯାଇଥବା କ୍ଷୀରକୁ ବାଦଦେଇ ବାକି ତିନିଥରରେ ଯେତିକି କ୍ଷୀର ଦୁହାଁ ହୋଇଥାଏ ତାହାର ୩ ଭାଗରୁ ୨ ଭାଗ ଗାଈର ଦୈନିକ ଦୁଗ୍ଧ ଦେବାର କ୍ଷମତା ବୋଲି ଜାଣିବାକୁ ହେବ । ଉଦାହରଣ ସ୍ଵରୂପ ଗାଈ ଯଦି ସକାଳେ ୪ ଲିଟର ଓ ଉପରବେଳା ୩ ଲିଟର, ଦ୍ଵିତୀୟ ଦିନ ସକାଳେ ୪ ଲିଟର ଓ ଉପରବେଳା ୪ ଲିଟର କ୍ଷୀର ଦେଇଥାଏ ତେବେ ପ୍ରଥମ ଦିନ ସକାଳେ ଦେଇଥିବା ୪ ଲିଟର କ୍ଷୀରକୁ ବାଦଦେଲେ। ଅବଶିଷ୍ଟ ୩ ଥରରେ ୧୧ ଲିଟର କ୍ଷୀର ଦୁହାଁ ହୋଇପାରିବ । ତେଣୁ ୧୧ ଲିଟରର ୩ ଭାଗରୁ ୨ ଭାଗ ହେବା ୭ ଲିଟର ୩୩୦ ମିଲିଲିଟର । ତେଣୁ ଏଥିରୁ ଜାଣବାକୁ ହେବ ଯେ ଗାଈର ହାରାହାରି ଦୈନିକ କ୍ଷୀର ଦେବା ଶକ୍ତି ୭ ଲିଟରରୁ ସାମାନ୍ୟ ବେଶୀ।
ସାଧାରଣତଃ ଗାଈଟିଏ ଜନ୍ମ କଲେ ତାହାର ଦୁଗ୍ଧ ଦେବା ପରିମାଣ ବଢ଼ି ବଢ଼ି ଦୁଇମାସ ବେଳକୁ ସବୁଠାରୁ ଅଧିକ ହୋଇଥାଏ ଏବଂ ଦୁଇମାସ ପରେ ଏହା କ୍ରମଶ କମିବାକୁ ଲାଗେ । ତେଣୁ ଗାଈ ଜନ୍ମ କରିବାର ଦ୍ଵିତୀୟ ସପ୍ତାହଠାରୁ ଅଷ୍ଟମ ସପ୍ତାହ ଭିତରେ ତାର ଦୁଗ୍ଧ ଦେବା ଶକ୍ତି ପରୀକ୍ଷା କରି କିଣିବା ଉଚିତ୍ ।
ଅନେକ ସମୟରେ ଗାଈ କିଣିବା ବେଳେ ଗୋଟିଏ ଗାଁକୁ ଦୁଇଦିନ ନିୟମିତ ଯାଇ ଦୁହାଁ ବେଳେ ପହଞ୍ଚିବା ସମ୍ବବପର ହୋଇ ନଥାଏ । ପୁନଶ୍ଚ ଅନେକ ଅସାଧୁ ଲୋକ ମଧ୍ୟ ଗାଈ କିପରି ସେହି ସମୟରେ ଅଧିକ କ୍ଷୀର ଦେବ ସେଥିପାଇଁ ନାନା ପ୍ରକାରର ବ୍ୟବସ୍ଥା କରିଥାନ୍ତି । ସେହିପରି କ୍ଷେତ୍ରରେ ଯେ କୌଣସି ଦିନ ସନ୍ଧ୍ୟାବେଳେ ଗାଈର ଦୁଗ୍ଧ ପରିମାଣ ଜାଣିପାରିଲେ ତାହାର ଦୁଗ୍ଧ ଦେବା ଶକ୍ତି ମଧ୍ୟ ଜଣାଯାଏ ।
ମନେକରନ୍ତୁ ଉପରବେଳା ଗାଈଟି ୪ ଲିଟର ଦୁଗ୍ଧ ଦେଇଥଲା । ତାହାକୁ ୨.୦୭୯ରେ ଗୁଣିଲେ ଯାହା ହେବ ତାହା ସେହି ଗାଈର ସେହି ଦିନର ଦୁଗ୍ଧ ପରିମାଣ । ବର୍ତ୍ତମାନ ଏହି ପରିମାଣ ଅର୍ଥାତ୍ ୮.୩୧.୬ କୁ ୧.୦.୨୫ ରେ ଗୁଣି ତା ସହିତ ୧.୩୫୦ ଯୋଗକଲେ ତାହା ହେବ । ଗାଈର ସର୍ବାଧୁକ ଦୈନିକ ଦୁଗ୍ଧ ଦେବାର ଶକ୍ତି । ଏହି ପ୍ରଣାଳୀରେ ଉପରୋକ୍ତ ଗାଈର ଦୈନିକ ସର୍ବାଧୁକ ଦୁଗ୍ଧର ପରିମାଣ ହେବ ୯.୮୭୪ ଲିଟର ।
ବିଶେଷଜ୍ଞମାନେ ଗୋଟିଏ ଗାଈର ଦୈନିକ ଦୁଗ୍ଧର ପରିମାଣ ଜାଣି ପାରିଲେ ସେହି ଗାଈ ସେହି ଫଳିରେ କେତେ ଦୁଗ୍ଧ ଦେବ ସେ ବିଷୟରେ ମଧ୍ୟ ଅନୁମାନ କରି ପାରିଥାନ୍ତି । ଦୈନିକ ଦୁଗ୍ଧର ପରିମାଣକୁ ୧୯୧.୦୯ ସହିତ ଗୁଣି ତାହା ସହିତ ୨୯୮.୪୫ ମିଶାଇଲେ ଏହା ଜଣାଯାଇଥାଏ । ମନେକରନ୍ତୁ ଗୋଟିଏ ଗାଈର ଦୈନିକ ଦୃଷ୍ଣ ଦେବା ପରିମାଣ ୮ ଲିଟର । ତେଣୁ ସେହି ଗାଈର କ୍ଷୀର ଛଡ଼ାଇଲା ଭିତରେ ୮ x ୧୯୧.୦୯ + ୨୯୮.୪୫ = ୧୮:୨୭, ୧୭ ଲିଟର କ୍ଷୀର ଦେବାର ଅନୁମାନ କରାଯାଏ ।
ତେଣୁ ଜାତିଆ ଗାଈ କିଣିଲାବେଳେ ତାହାର କିସମ ବା ଜାତି, ଆକାର, ଗଠନ, ବିଶେଷ କରି ପତ୍ସା ଓ ଚିର, ଦୁଗ୍ଧ ଶିରା ଇତ୍ୟାଦିର ଆକୃତି ଏବଂ ସେହି ଗାଈ ଦେଉଥିବା ଦୁଧର ପରିମାଣ ଦେଖି କିଣିବା ଉଚିତ୍ ।
ମନେରଖନ୍ତୁ
- ଆମ ରାଜ୍ୟ ପାଇଁ କ୍ରମୋନ୍ନତ ସଙ୍କର ଜର୍ସିଗାଈ ସବୁଠାରୁ ଭଲ । ତେଣୁ ଗାଈ କିଣିଲା ବେଳେ ଏହି ଜାତୀୟ ଗାଈ କିଣନ୍ତୁ ।
- ସଙ୍କର ଜାତୀୟ ହୋଲଷ୍ଟିନ୍ ଗାଈ ସବୁଠାରୁ ବେଶୀ ଦୁଗ୍ଧ ଦେଇଥାଏ ।
- ଶାନ୍ତ ସ୍ଵଭାବର ଗାଈ କିଣନ୍ତୁ । ମାରଣା ଗାଈକୁ ରଖିବା ବଡ଼ ଅସୁବିଧା ଜନକ ।
- ଗାଈ କିଣିବା ପୂର୍ବରୁ ତାହାର ଆକାର, ଗଠନ, ପହ୍ନା, ଚିର ଇତ୍ୟାଦି ଦେଖି କିଣନ୍ତୁ ।
- ପ୍ରଥମ ଥର ଜନ୍ମ କରିଥିବା ଗାଈ କିଣିବା ସବୁଠାରୁ ଭଲ । କିଣିବା ପୂର୍ବରୁ ତାହାର ଦୁଗ୍ଧ ପରିମାଣ ଦେଖି କିଣନ୍ତୁ ।
ସଂଗୃହିତ –
ମୂଳ ବିଷୟବସ୍ତୁ
- ପ୍ରଫେସର ଡଃ ମହେଶ୍ଵର ମିଶ୍ର
ସଂଶୋଧିତ ବିଷୟବସ୍ତୁ
- ଡଃ ସୁରେନ୍ଦ୍ର ନାୟକ
ଆସୋସିଏଟ୍ ଫ୍ରଫେସର
ପ୍ରାଣୀ ଉତ୍ପାଦନ ଓ ପରିଚାଳନା ବିଭାଗ
ପଶୁ ଚିକିତ୍ସା ଓ ପଶୁପାଳନ ମହାବିଦ୍ୟାଳୟ, ଭୁବନେଶ୍ଵର – ୭୫୧୦୦୩
Last Modified : 1/29/2020
